توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟

توکن چیست و چه فرقی با ارز دیجیتال دارد

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟ ارزهای دیجیتالی که در بازار کریپتوکارنسی معرفی شده‌اند هرکدام بر اساس ساختاری که دارند در دسته‌بندی «توکن» یا «کوین» قرار می‌گیرند.

تا کنون فکر می‌کردیم که تفاوتی میان ارزها وجود ندارد و همه آنها یک پول دیجیتال هستند و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌توانیم سود کنیم. اما این خیال با واقعیت فاصله دارد. قبل از ورود باید این بازار را به خوبی بشناسیم و در رمزارزهای مطمئن سرمایه‌گذاری کنیم.

در دنیای کریپتو اصطلاحات زیادی وجود دارد که به‌عنوان یک فعال در این بازار باید با آنها آشنا باشیم. یکی از این اصطلاحات مهم توکن و کوین است. توکن به ارزهایی دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل ندارند و به ارزهایی که بلاک‌چین مخصوص خود را دارند، کوین گفته می‌شود. این یک تعریف کلی و ساده از دسته‌بندی ارزهای دیجیتال در بازار است. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است و به مطالب گسترده‌تری نیاز دارید، نگران نباشید و این مقاله را تا انتها دنبال کنید. این مطلب از بلاگ را به «بررسی تفاوت‌ کوین و توکن در ارزهای دیجیتال» اختصاص داده‌ایم. همچنین در طی یک مقایسه بررسی می‌کنیم که سرمایه‌گذاری در توکن بهتر است و یا کوین؟ برای اطلاعات بیشتر نیز می توانید اینجا را کلیک کنید.

کوین چیست؟

کوین «Coin» به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری ساخته شده‌اند و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کنند. در واقع کوین معادل دیجیتالی پول است و بیت‌کوین محبوب‌ترین نمونه آن است. این رمز ارزها بلاک‌چین مستقل و پایدار خودشان را دارند که مهم‌ترین تفاوت اصلی کوین و توکن نیز همین است. کوین‌ها از پایه و صفر راه‌اندازی می‌شوند، مانند اینکه برای سیستم شخصی ما از پایه یک سیستم‌عامل نوشته شده باشد.

بلاک‌چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. این مفهوم اولین‌بار با پیدایش پادشاه ارزهای دیجیتال به وجود آمد و از این راهکار برای ذخیره اطلاعات و دارایی کاربران بهره توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ گرفته می‌شود. تفاوت بلاک‌چین با سیستم‌های دیگر در این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم میان همه اعضا شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان حذف، دست‌کاری و هک اطلاعات ثبت شده از بین می‌رود.

بلاک‌چین‌‌ها باهدف خاصی طراحی می‌شود، برای مثال بیت‌کوین بلاک‌چین اختصاصی خود را دارد و یک رمزارز برای ذخیره ارزش به شمار می‌رود که قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های قبلی سایر رمزارزها الهام می‌گیرند و برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. بلاک‌چین اتریوم نیز با همین ایده شکل گرفت. خالق اتریوم «ویتالیک بوترین» با بررسی بیت‌کوین و درنظرگرفتن ضعف‌های آن، رمزارز اتریوم را طراحی کرد که خیلی سریع‌تر و بهتر از بیت‌کوین است. بیت‌کوین، اتریوم، ریپل، لایت‌کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیگر که بلاک‌چین مستقل خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ ها قرار می‌گیرند.

کاربرد کوین چیست؟

از کوین‌ ها معمولاً به‌عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. در واقع این ارزهای دیجیتال هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به انتقال پول، یک ذخیره ارزش و یا یک واحد که می‌توان بر اساس آن قیمت‌گذاری کرد، اشاره کرد. برای مثال، از ارز بیت‌کوین می‌توانیم برای پرداخت کالا و خدمات استفاده کنیم. با خرید و نگه‌داری این رمزارز می‌توانیم ارزش سرمایه خود را در طولانی‌مدت نه‌تنها حفظ کنیم، بلکه آن را افزایش دهیم. برخی از کوین‌ ها مانند بیت‌کوین هیچ استفاده دیگری به جز پولی ندارند. اما اتریوم چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. اتریوم «ETH» برای انجام معاملات به‌عنوان سوخت تراکنش در شبکه Ethereum استفاده می‌شود. بر روی این شبکه می‌توانیم توکن ایجاد کنیم و برای ارسال یک توکن می‌توانیم از اتر استفاده کنیم که هزینه‌های ماینینگ را فراهم کند.

توکن چیست؟

توکن (Token) به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند؛ بنابراین در دنیای کریپتو تنها چیزی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز می‌کند، داشتن و نداشتن بلاک‌چین اختصاصی است.

در حقیقت توکن استفاده منحصربه‌فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند بلاک‌چین اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند بستری را برای کاربران به وجود می‌آورند که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. برای ایجاد یک توکن حتماً نیاز نیست که کدنویسی را از صفر شروع کنیم بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنیم. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال است. از بزرگ‌ترین توکن ‌های بازار کریپتو می‌توانیم به تتر، چین لینک، دای (Dai) و بت (BAT) اشاره کنیم. برای این‌که متوجه شویم یک ارز دیجیتال توکن است و یا کوین می‌توانیم توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ به صفحه اختصاصی آن در سایت کوین مارکت کپ مراجعه کنیم.

پروژه‌های توکن بخش زیادی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. یعنی کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین که روی آن ساخته شده‌اند پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دیجیتال دای (Dai) که بر بستر « ERC20» است، برای انجام هر تراکنش از کاربران رمز اتر به‌عنوان کارمزد دریافت می‌کند.

توکن ها چگونه ساخته میشوند؟

روی بستر هر پلتفرم بلاک‌چینی که از قرارداد هوشمند و زبان برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده می‌کند، می‌توانیم توکن جدید را ایجاد کنیم. در حال حاضر 80% توکن‌های بازار بر بستر اتریوم ساخته شده‌اند و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس و کازماس قرار دارند.

در ابتدا توسعه دهندگان برای ایجاد یک توکن با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم بلاک‌چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد می‌کنند. سپس با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک‌چین پیاده‌سازی می‌کنند. برای مثال زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی آن برای ایجاد توکن ERC-20 نام دارد. توسعه‌دهندگانی که قصد ایجاد توکن جدید دارند باید از این مبنا برای ساخت استفاده کنند.

برای ساخت توکن جدید کمتر از یک ساعت وقت نیاز است و با پرداخت هزینه بسیار کمی انجام می‌شود. اما صرفاً ایجاد یک توکن مبنی بر ارزشمندی آن نیست. آسان بودن مراحل ساخت یک توکن، بستری را برای کلاهبرداران فراهم کرده است. برخی از افراد سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند. بدون اغراق می‌توان گفت که بیش از 90% توکن‌های بازار کاربرد خاصی ندارند و به دنبال خالی کردن جیب‌های کاربران هستند.

انواع توکن بر اساس کاربردها

کوین‌ها به طور معمول یک واسطه‌ای برای پرداخت هستند. برای مثال ارز بیت‌کوین فقط به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزشمند است شناخته می‌شود. در مقابل، توکن‌های موفق هرکدام با یک هدف و کاربرد مهم خلق می‌شوند. برای نمونه، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، باهدف حفظ ارزش سرمایه فعالان در برابر نوسانات بازار به وجود آمده است. توکن‌هایی که خدمات خوبی ارائه می‌دهند و با حضور خود می‌توانند یک نیاز را رفع کنند شانس بیشتری برای دیده‌شدن و جذب سرمایه دارند. توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. این دسته‌بندی صرفاً برای راحت‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و ممکن است یک توکن در دودسته بندی قرار بگیرد.

• توکن کاربردی (Utility tokens)

بیشتر توکن‌های موجود در بازار کریپتوکارنسی در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند. حتی ارزهایی که هدف خاصی از توسعه آنها وجود ندارد نیز در این دسته جایی می‌گیرند. کاربردی بودن به معنی این است که از آنها برای مورد خاصی مانند پرداخت هزینه‌های یک شبکه استفاده می‌شود. برای مثال، ما از توکن لینک (LINK) برای پرداخت هزینه‌ها در شبکه چین لینک استفاده می‌کنیم. خود اتریوم را می‌توانیم یک ارز دیجیتالی کاربردی برای پرداخت هزینه‌ها در نظر بگیریم.

• توکن امنیتی (Security token)

یکی دیگر از دسته‌بندی انواع توکن‌های ارز دیجیتال، توکن امنیتی یا توکن اوراق بهادار است. این توکن‌ها در حقیقت سهمی از یک دارایی را به خریدار اطلاق می‌نمایند. کاربرد آن دقیقاً مانند اوراق بهادار در بازار واقعی است. با خرید هر توکن اوراق بهادار ما مالک بخشی از کل شرکت عرضه‌کننده این توکن‌ها می‌شویم. از این نوع توکن‌ها بیشتر برای سرمایه‌گذاری بلندمدت استفاده می‌شود زیرا در کوتاه‌مدت خیلی سودده نیستند.

• توکن معاملاتی (Transactional Token)

توکن‌های معاملاتی بسیار رایج هستند و اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند. این ارزها برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند. این نوع ارزها دارای پشتوانه فیزیکی مانند دلار آمریکا هستند.

• توکن حاکمیتی Governance Token

توکن‌های حاکمیتی به‌عنوان برگ رای نیز شناخته می‌شوند. در واقع داشتن این رمز ارزها باعث می‌شود تا بتوانیم در تصمیمات کلان شرکت توسعه‌دهنده آن توکن، حق رأی و تصمیم‌گیری داشته باشیم. از این فرآیند ممکن است در آینده نیز برای رأی‌گیری واقعی استفاده کنیم. معروف‌ترین توکن حاکمیتی رمزارز یونی سوآپ (Uniswap) توکن بومی صرافی غیرمتمرکز یونی سوآپ است که با همین هدف ساخته شده‌است. برخی از این توکن‌ها در دسته توکن‌های کاربردی نیز قرار می‌گیرند زیرا صرافی‌های غیرمتمرکز از این دسته از توکن‌ها بیشتر استفاده می‌کنند.

• توکن مثلی و غیرمثلی

توکن‌ها در میان تمام ارزهای دیجیتال، در ابتدا به دودسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند. به‌طورکلی در اقتصاد یک دارایی یا پول زمانی مثلی یا تعویض‌پذیر به شمار می‌رود که واحدهای آن با یکدیگر قابل تعویض باشند. نمی‌توانیم هیچ‌کدام را از دیگری باارزش‌تر و یا کم‌ارزش‌تر بدانیم. برای مثال، بیت‌کوین، دلار و ریال یک دارایی مثلی هستند. یک اسکناس 50.000 هزارتومانی با یک اسکناس 50.000 هزارتومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً با هم برابر هستند و می‌توانیم آنها را با هم تعویض کنیم.

در مقابل دارایی‌های مثلی، چیزهای غیرمثلی وجود دارد به‌طورکلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است. تا به اینجا با مفهوم مثلی و غیرمثلی آشنا شدیم حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی می‌رویم. یک توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ توکن غیرمثلی یا nft، یک دارایی دیجیتالی کمیاب و منحصربه‌فرد است که روی بستر بلاک‌چین ذخیره می‌شود. آثار هنری دیجیتالی، آیتم‌های بازی کامپیوتر و اقلام کلکسیونی از انواع توکن‌های غیرمثلی هستند.

توکن چیست و چه فرقی با ارز دیجیتال دارد؟

توکن چیست و چه فرقی با ارز دیجیتال دارد

همراهان عزیز، عبارت “توکن چه تفاوتی با ارز توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ دیجیتال دارد؟” و یا “فرق توکن با ارز دیجیتال در چیست؟” اصلا صحیح نمی باشد، چراکه توکن خود نوعی ارز دیجیتال می باشد. از این رو پرسش صحیح این است که تفاوت توکن با کوین چیست؟

توکن (Token) که در لغت به معنی ” رمز ارز، ژتون، علامت و… ” می باشد. بطور خلاصه می توان گفت که توکن یک نوع ارز دیجیتال است که یک بلاک چین مستقل ندارد که از طریق آن جا به جا شود بنابراین روی شبکه های مثل اتریوم این امر انجام می شود و یکی از تفاوت های اصلی توکن با کوین عدم داشتن بلاکچین مستقل است. با ما همراه باشید در ادامه این مطلب به شرح کامل توکن و بیان تفاوت توکن با کوین می پردازیم.

تفاوت توکن با کوین چیست ؟

اولین فرق توکن با “کوین (coin)” و یا سکه در داشتن بلاک چین مستقل می باشد به عبارت ساده تر، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد. در بازار رمز ارزها، یک “توکن” (Token) ارز دیجیتالی است که فاقد بلاکچین اختصاصی می باشد و روی شبکه های دیگر مانند اتریوم جابه جا می شود.

ارز های دیجیتالی مثل بیت کوین کش، ریپل، اتریوم، بیت کوین، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین های اختصاصی خود را دارند در دسته ی کوین ها قرار می گیرند و توکن هایی مثل تتر، چین لینک، یرن فایننس (Yearn.Finance)، دای (Dai)، آوی (Aave) و بت (BAT) فاقد بلاکچین اختصاصی و مستقل می باشند.

نکته: وب سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap)، اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرده است.

بیشتر توکن های موجود در دنیای ارزهای دیجیتال، “توکن های کاربردی” می باشند. این توکن ها برای کاربران امکان دریافت خدمات خاصی از یک پروژه را فراهم می کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل استفاده می باشد.

به عنوان مثال، اگر پروژه ای به طور اختصاصی هدف کار خود را به گونه ای آغاز کند که بلیت های بین شهری را تنها با توکن های مخصوصی بتوان خرید، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت های بین شهری می باشد و نمی توان از این توکن ها برای خریید غذا استفاده کرد.

ساخت و طراحی یک بلاک چین هزینه های نجومی را همراه خود دارد، به همین خاطر ساخت توکن ها برای توسعه دهندگان بلاک چین بسیار راحت تر از ایچاد یک بلاک چین مستقل می باشد آن ها می توانند در پروژه های خود بدون صرف هزینه ی زیاد برای ساخت بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) منتشر می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همین طور، بعضی از توکن ها زمانی که به حد کافی توسعه پیدا کردند، ساخت بلاکچین اختصاصی خود را شروع می کنند و به کوین تبدیل می شوند.

توکن ها روی کیف پول های بلاک چینِ میزبان ذخیره می شوند ولی کوین ها هر کدامشان می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند. به طور مثال، تمامی توکن های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول ها و آدرس های اتریوم ذخیره می شوند، اما چون بیت کوین ها یک نوع کوین هستند نمی شود روی آدرس اتریوم ذخیره شان کنید.

توکن چگونه بوجود می آید؟

توکن را می توان روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، ایجاد کرد. در حال حاضر ۸۰٪ توکن‌های بازار روی بلاکچین اختصاصی اتریوم کار می کنند و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان قرارداد هوشمند توکن را با استفاده از زبان های برنامه نویسی و استاندارهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را تنظیم نمودند، استفاده می کنند و از ابزارهای موجود برای پیاده سازی آن در بلاک چین پیاده‌سازی می کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت یک توکن بسیار ساده بوده و در کمتر از یک ساعت با هزینه ی ناچیزی (کارمزدهای شبکه) قابل انجام است. اما نباید این موضوع را فراموش کرد که یک توکن نمی تواند ارزشمندی آن را تضمین نماید.

توکن ها چه معایبی دارند؟

یکی از معایب توکن ها، آسان بودن ساخت توکن های بی ارزش و بدون کاربرد بستری را برای کلاهبرداری فراهم کرده است و گاهی اوقات آن ها سعی می کنند به جای پرداخت پول های واقعی از توکن های بی ارزش استفاده کنند.

برای با ارزش شدن و مورد تایید قرار گرفتن یک توکن، باید در یک پروژه کاربردی وارد شود و صرافی های معتبر از آن استفاده کنند که این امر اصلا ساده نمی باشد.

نکته: به صراحت می توان گفت بیشتر از 90 درصد توکن های موجود در بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و تنها برای پر کردن جیب های توسعه دهندگان عرضه می شوند.

سال 2017 توکن های زیادی با هدف کلاهبرداری، وارد بازار شدند و به “جنون ICO” مشهور شد. تعداد زیادی از کلاهبرداران با وعده های توخالی و با پیش فروش کردن توکن های خود به سرمایه گذاران بی اطلاع، چندین میلیون دلار پول به جیب زدند. همچنین با کشف قیمت واقعی توکن ها در سال 2018 تمامی آن توکن ها فراموش شدند و هیچگاه نتوانستن حتی به قیمت واقعی خودشان برگردنند.

توکن چه مزایایی دارد؟

اصولا بیشتر افرادی که در ابتدا می خواهند پروژه ای مانند کار روی شبکه و بلاک چین را شروع کنند سرمایه و پشتوانه ی مالی کافی ندارند به همین منظور ساخت توکن جایگزین بلاک چین می شود زیرا در هزینه ها و زمان صرفه جویی می شود.

این گونه پروژه ها به دلیل گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال با مشکلاتی روبرو هستند و از آنجایی که این پروژه ها می توانند کار خود را روی یک بلاک چینی مانند اتریوم آغاز کنند و با جذب سرمایه های عمومی یا خصوصی و اضافه کردن به صرافی ها به زمانبندی و سرمایه ی مورد نیاز خود برسند.

حال آن ها می توانند شبکه های اصلی خود را راه اندازی کنند و بعد از آن مرحله توکن هایشان را به بلاک چین اختصاصی خود انتقال دهند. بطور مثال می توان واحدهای ارزی ترون (TRX) را که در ابتدای کار بصورت توکن اتریومی عرضه می شدند و بعد از توسعه بلاک چین اختصاصی ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در بیشتر مواقع نیز نیازی به ساخت بلاک چین جداگانه برای پروژه نیست و آن پروژه می تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان بیشترین استفاده را ببرد. بطور مثال پروژه ای مثل چین لینک که در حال حاضر به خوبی کار می کند و با گروه های قدرتمندی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما در مقابل توکن بومی او یعنی لینک (Link) است که توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ روی شبکه اختصاصب اتریوم کار می کند و امنیت بالای شبکه ی اتریوم و وجود تعداد زیاد ماینرهای اتریوم باعث شده اطمینان خاطر این پروژه بیشتر شود.

نحوه ذخیره سازی توکن ها در کیف پول

توکن ها دارای قابلیت ذخیره سازی و انتقال روی تمامی کیف پول ها و آدرس های بلاک چینن میزبان می باشند. بطور مثال، شما می توانید یک توکن اتریومی مانند تتر یا چین لینک را روی کیف پول و آدرس های اتریومی ذخیره کنید. با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم خود شما می توانید تمام توکن های خود را بر روی آن ذخیره نمایید این موضوع درباره تتر و حتی چین لینک هم صدق می کند.

تفاوت توکن و کوین چیست ؟

ما برای تمامی ارزهای دیجیتال از کلمه کریپتو استفاده می کنیم اما آیا همه ارزهای دیجیتال مشابه هم هستند؟تفاوت توکن و کوین را می دانید ؟آیا تا به حال نام کوین یا توکن را شنیده اید؟ تفاوت کوین و توکن یکی از نیازمندی هایی است که برای آشنایی بیشتر با ارزهای دیجیتال لازم ایت فرابگیرید

ورود به بازار ارزهای دیجیتال می تواند یک کار پیچیده و دلهره آور باشد. شاید نام بیت کوین را شنیده باشید، اما هزاران سکه و پروژه بلاک چین دیگری که وجود دارد چگونه بوجود آمده اند؟

برای دستیابی به درک بهتر از بازارهای رمزنگاری، ساده‌ترین کار این است که ارزهای دیجیتال را به دو دسته مجزا طبقه‌بندی کنید: سکه و توکن.

کوین ها

برای دستیابی به تفاوت توکن و کوین ابتدا باید تعریف هر کدام را بدانیم. کوین ها به ارز های دیجیتالی گفته می شود که دارای یک بلاک چین مستقل و منحصر به خود هستند – مانند بیت کوین و اتریوم

به عنوان پول عمل می کند. بیت کوین تنها با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. جذابیت متناقض شفافیت و ناشناس بودن باعث ایجاد سکه های دیگر از جمله ETH، NEO و Litecoin شد.

امروزه می‌توانید از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا، کالا و خدمات را با استفاده از سکه‌های کریپتو خریداری کنید. بیت کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.

کوین ها قابل استخراج است. شما می توانید کوین های کریپتو را از دو طریق بدست آورید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار (POW) است. ماینرهای بیت کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می کنند. مشکل این است که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هر روز سخت تر می شود.

کوین ها از ابتدا بوت استرپ می شوند و شبکه گسترده تر به صراحت برای دستیابی به یک هدف خاص طراحی شده است. به عنوان مثال، بیت کوین به عنوان یک فروشگاه ارزش مقاوم در برابر سانسور و وسیله مبادله ای وجود دارد که دارای یک سیاست پولی مطمئن و ثابت است. توکن بومی بیت کوین، BTC (یعنی بیت کوین)، نقدشونده ترین ارز رمزنگاری شده در بازار است و دارای بالاترین ارزش بازار و ارزش واقعی بازار در بخش ارزهای دیجیتال است.

پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای دیجیتال الهام می‌گیرند و آن‌ها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاصی ترکیب می‌کنند.

نمونه دیگری از کوین ها ، اتریوم (ETH) است که بزرگترین کوین بعد از بیت کوین محسوب می شود و یک پلت فرم قراردادهای هوشمند برای ایجاد برنامه های کامپیوتری همه منظوره است که بر روی یک بلاک چین غیرمتمرکز اجرا می شوند. اتریوم به‌جای تمرکز بر داده‌های مالی، بر روی داده‌های برنامه دلخواه تمرکز می‌کند که می‌تواند هر چیزی از بازی گرفته تا رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

اتریوم برای ارسال/دریافت، مدیریت دارایی ها، پرداخت هزینه کارمزد انتقال و تعامل با برنامه های غیرمتمرکز (dApps) در شبکه استفاده می شود. شاید در مورد آلت کوین ها نیز شنیده باشید. اساسا، ما به هر کوینی که جایگزین بیت کوین باشد، آلت کوین می گوییم.

توکن ها

اکنون برای یافتن تفاوت توکن و کوین تعریف از کوین داریم و باید بدانیم توکن چیست
توکن‌ها روی شبکه های کوین ها ایجاد می شوند آن هم در پلتفرم قراردادهای هوشمند آن ها مانند اتریوم هستند که کاربران را قادر می‌سازد تا توکن‌هایی را ایجاد، صادر و مدیریت کنند که مشتقات بلاک چین اولیه هستند.

به عنوان مثال، ICO در سال 2017 توسط استاندارد توکن ERC-20 اتریوم ایجاد شد، که اساساً پروتکلی برای ایجاد توکن ها (علاوه بر ETH) در بلاک چین اتریوم است که می توانند با یکدیگر مبادله شوند. پروژه‌ها توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ با استفاده از قراردادهای هوشمند، برنامه‌ای را بر روی اتریوم اعلام می‌کنند یا می‌سازند و یک توکن بومی برای استفاده در آن برنامه صادر می‌کنند .

توکن‌ها بخش منحصربه‌فردی از بازار ارزهای دیجیتال را ایجاد می‌کنند، جایی که به‌عنوان توکن‌های کاربردی در اکوسیستم یک برنامه کاربردی برای تشویق رفتارهای خاص یا پرداخت هزینه عمل می‌کنند. به عنوان مثال، توکن محبوب ERC-20 Dai بخشی از برنامه MakerDAO در اتریوم است. MakerDAO راهی برای دسترسی کاربران به ابزارهای اعتباری مانند وام/قرض گرفتن با استفاده از Dai است که برای پایداری طراحی شده است. توکن‌های ERC-20 مانند Dai را می‌توان با هر توکن ERC-20 یا سایر استانداردهای مبتنی بر اتریوم (یعنی ERC-721)، از جمله توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ سکه ETH، مبادله کرد.

توکن های دیگر به جز دای عبارتند از Maker (MKR)، 0x، Augur (REP)، کومودو (KMD) و Golem (GNT) همچنین NFT ها به صورت توکن در شبکه هایی مانند اتریوم و سولانا ایجاد می شوند.

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام عضو شوید.

تفاوت بین توکن امنیتی و توکن کاربردی

همانطور که ارزهای دیجیتال به دو دسته کوین و توکن تقسیم بندی می شوند، توکن ها نیز انواع مختلفی دارند اما توکن های امنیتی و کاربردی در بین افراد مورد استفاده بیشتری قرار می گیرند. در این مقاله قصد داریم تا توکن های امنیتی و سودمند را مورد بررسی قرار دهیم تا تفاوت های بین این دو را بهتر متوجه شویم. با ما همراه باشید.

توکن های امنیتی چیست؟

توکن امنیتی در حوزه ارزهای دیجیتال عبارت است از ارز رمزنگاری شده ای که ارزش آن توسط دارایی خارجی دیگری مانند سهام شرکت ها، اوراق بهادار و… که قابل معامله است تعیین می شود. توکن امنیتی در این توکن به معنای ایمنی نیست و تنها نشان دهنده ارزش مالی است که در قالب سهام، اوراق قرضه و اختیار معاملات وجود دارد.

توکن های امنیتی با فناوری بلاک چین توسعه می یابند اما برای جلوگیری از ایجاد تقلبات و اختلالات امنیتی، تحت کنترل دولت ها هستند.

خرید این توکن ها به معنای سرمایه گذاری بر توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ روی یک پروژه یا دریافت سهام یک شرکت است و دارندگان آن اغلب با هدف کسب سود از سرمایه گذاری بر روی سهام شرکت صادر کننده آن را خریداری می کنند.

اگر شرکت صادر کننده توکن امنیت و اعتبار بیشتری داشته باشد توکن آن نیز ارزش بیشتری خواهد داشت که به معنی سود بیشتر برای سرمایه گذار است.

توکن های امنیتی به سه دسته توکن های بدهی، توکن های NFT و توکن های سهام تقسیم می شوند. توکن های بدهی نشان دهنده یک وام برای موارد مختلف مانند املاک و مستغلات و یا اوراق قرضه شرکتی باشند.

توکن های دارایی مالکیت افراد را بر دارایی های خاص نشان می دهند. این توکن ها می توانند شامل مالکیت دیجیتال آثار هنری، موسیقی، کلکسیون ها، املاک و… شوند. در آخر توکن های سهام قرار دارند که ارزش سهام شرکت را نشان می دهند.

توکن های کاربردی یا سودمند

توکن های کاربردی یا سودمند در مقابل توکن های امنیتی قرار می گیرند. این توکن ها ساده ترین انواع توکن هستند و اغلب با عنوان توکن های برنامه ها شناخته می شوند. توکن های سودمند برخلاف توکن های امنیتی نقشی در اثبات سهام یک شرکت ندارند و به منظور تامین مالی شبکه در اختیار کاربران قرار می گیرند.

در واقع دارندگان توکن های کاربردی هیچ سهمی در ارزش یک شرکت و سهام آن ندارند و اغلب برای استفاده از خدمات و محصولات ارائه می شوند.

در توکن های کاربردی نظارت نهاد خاصی وجود ندارد، به صورت غیرمتمرکز نگهداری می شوند و به عنوان یک ارز دیجیتال در بلاک چین ها شناخته می شوند. معاملات توکن های کاربردی آسان تر از توکن های امنیتی است و به آسانی می توان آنها را برای هزینه های پرداختی و حتی جایگزینی برای پول استفاده کرد.

یکی از روش های که باعث افزایش ارزش توکن می شود انجام عملیات توکن سوزی ارز می باشد.

تفاوت بین توکن های کاربردی و امنیتی

قوانین

در توکن های امنیتی قوانین در سطح سختگیرانه تری نسبت به توکن های کاربردی قرار دارند. توکن های کاربردی غیرمتمرکز هستند و تحت نظارت قوانین و دولت ها قرار نمی گیرند. در صورتی که توکن های امنیتی با معضلاتی مانند گذشتن از تست هاوی (Howey) درگیر هستند.

امنیت

توکن های امنیتی از سطح ایمنی بالاتری نسبت به توکن های کاربردی برخوردار هستند. این توکن ها تحت نظارت قوانین قرار دارند و برای خرید و فروش شرایط خاصی مانند حق مالکیت، حریم خصوصی بالا و… را دارند. در حالی که توکن های کاربردی این گونه نیستند و به دلیل غیرمتمرکز بودن می توانند بستر مناسبی برای کلاهبرداران باشند.

توکن های امنیتی اغلب قراردادهایی هستند که به منظور سرمایه گذاری تنظیم می شوند و مالکیت یک شخص بر یک دارایی را نشان می دهند. در مقابل آن توکن کاربردی برای اقتصاد داخلی پروژه فروخته می شوند اما توکن های سرمایه گذاری برای جمع آوری سرمایه اولیه پروژه به فروش گذاشته می شوند. شاید برای شما نیز سوال باشد توکن با کوین چه فرقی دارد که در مقاله تفاوت بین توکن و کوین به آن پاسخ داده ایم.

جمع بندی

توکن ها دارایی های رمزنگاری شده ای هستند که در بستر بلاک چین توسعه می یابند و اهداف گوناگونی را دنبال می کنند. در ساده ترین حالت دو نوع توکن وجود دارد: توکن کاربردی و توکن امنیتی. توکن های امنیتی سهام یک پروژه یا شرکت را به اشخاص می بخشند و ارزش آنها بوسیله ارزش دارایی که سهام آن خریداری شده تعیین می شوند. برای اینکه یک توکن در دسته بندی توکن های امنیتی قرار گیرد باید از تست هاوی با موفقیت بگذرد در غیر این صورت توکن کاربردی خواهد بود.

توکن های کاربردی سهام یا مالکیت یک دارایی در پروژه را نمی دهند اما برای شرکت در تصمیم گیری های شبکه و حاکمیت شبکه استفاده می شوند. توکن های کاربردی اغلب به عنوان تضمینی برای کیفیت محصولات و خدمات شبکه ارائه می شوند. اتریوم یکی از محبوب ترین بلاک چین ها برای ایجاد و فعالیت انواع توکن امنیتی و کاربردی می باشد.

شما نیز می توانید یکی از صدها توسعه دهنده ارزهای دیجیتال در این شبکه باشید و از آن کسب درامد کنید اما پیش از هر چیزی باید نحوه ساخت توکن اختصاصی خود در بلاک چین را بیاموزید. برای این کار می توانید جستار آموزش ساخت توکن در بلاک چین اتریوم را در سایت اکس کپیتال مطالعه نمایید.

هر آنچه باید در مورد تفاوت کوین و توکن بدانید

رشد شارپ و قوی بازار رمزارزها در سال ۲۰۲۱ موجب شد تا افراد زیادی جذب این بازار سودآور شوند. حوزه کریپتوکارنسی مثل بسیاری از حوزه‌ها، شامل بخش‌های تخصصی می‌شود و درک این مطالب برای استفاده بهتر از این بازار ضروری به نظر می‌رسد. اگر کمی با این بازار آشنا باشید حتما نام‌های «کوین» و «توکن» را به کرات شنیداید. اگر از این دست سوالات برای شما پیش آمده است که توکن چیست؟ کاربرد توکن چیست و تفاوت کوین و توکن چیست؟ تا انتهای این مطلب همراه ما باشید تا به ویژگی‌ها و کاربردهای هر کدام از این عبارات بپردازیم.

کوین چیست؟

حقیقت این است که ممکن است افراد تازه‌وارد به حوزه رمزارزها با شنیدن نام کوین و توکن سردرگم شوند و یا این دو را مترادف بدانند. رمزارز یا کوین در واقع نوعی پول دیجیتال است که با استفاده از یک سری الگوریتم‌های رمزنگاری شده ایجاد می‌شود. کوین و توکن شباهت‌های بنیادی زیادی نسبت به هم دارند چرا که از هر دو می‌توانند نمادی از ارز باشند و یا به‌عنوان روش‌های پرداخت مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین می‌توان کوین‌ها را تبدیل به توکن کرد و برعکس. از تفاوت‌های این دو می‌توان به تفاوت کاربردها اشاره کرد و این که در برخی بازارها و فروشگاه‌ها کوین‌ها مقبولیت دارند ولی توکن‌ها پذیرفته نمی‌شوند.

ویژگی‌های کوین‌ها چیست؟

وقتی که بیت کوین به عنوان اولین کوین بازار معرفی شد، استانداردی را معرفی کرد که بر اساس این معیارها می‌توان کوین و یا توکن بودن یک دارایی را مشخص کرد. هر دارایی که به عنوان انواع کوین پذیرفته شود باید شامل این ۳ ویژگي باشد:

1- روی بلاکچین اختصاصی خود فعال باشد

بلاکچین به پایش و ذخیره‌سازی تمامی تراکنش‌ها می‌پردازد که این موضوع شامل کوین دیجیتال بومی آن شبکه خاص نیز می‌شود. به طور مثال وقتی مبلغی را به صورت اتریوم به شخصی منتقل می‌کنید، تمامی اطلاعات آن در شبکه بلاکچین اتریوم به صورت رمزنگاری شده محفوظ است و تمامی اعضای شبکه می‌توانند از جزئیات آن مطلع باشند.

2- به عنوان پول مورد استفاده قرار بگیرند

ایده اصلی طراحی بیت کوین، معرفی جایگزینی برای پول‌های سنتی بود. وجود جذابیت‌هایی مثل ناشناس بودن و شفافیت بالای شبکه آن باعث ایجاد کوین‌های جدید مثل اتریوم، لایت کوین و… شد. امروزه شما می‌توانید بسیاری از خدمت و کالا‌ها را با استفاده از بیت کوین خریداری کنید. به عنوان مثال شرکت‌های تسلا، آمازون و مایکروسافت از بیت کوین استفاده می‌کنند. همچنین اخیرا در کشور ال سالوادور، بیت کوین کنار دلار آمریکا به ارز رسمی این کشور تبدیل شد.

3- قابلیت ماینینگ یا استخراج دارد

کوین‌ها را می‌توان از دو طریق به دست آورد. یکی از راه‌های قدیمی مورد استفاده برای استخراج رمزارزها، متد اثبات کار (POW) است. از مشکلات این روش مي‌توان به تعداد محدود کوین‌ها در شبکه‌هایی مثل بیت کوین و سخت‌تر شدن فرایند استخراج و همچنین مصرف بسیار زیاد انرژی و آسیب به محیط‌زیست اشاره کرد. این در حالی است که فرایند جدید اثبات سهام (POS) مشکلات روش قدیمی‌تر را حل کرده است.

توکن ارز دیجیتال چیست؟

برای پاسخ به این سوال که توکن چیست باید دانست که برخلاف کوین‌ها، توکن‌های بلاکچین اختصاصی خود را ندارند و در عوض روی بستر بلاکچین کوین‌های دیگر اجرایی می‌شوند. مثال واضحی از توکن‌های موجود مربوط به توکن‌هایی مثل BAT، BNT، تتر و سایر استیبل کوین‌ها مثل USDC می‌شود که بر بستر بلاکچین اتریوم کار می‌کنند.

تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، تراکنش‌های کوین‌ها توسط بلاکچین انجام می‌شود و این در حالی است توکن‌ها به قراردادهای هوشمند وابسته هستند. قراردادهای هوشمند مجموعه‌ای از کد‌ها هستند که معاملات و پرداخت‌های بین کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قراردادهای هوشمند خود استفاده می‌کند. برای مثال اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کنند. هنگامی که یک توکن خرج می‌شود، آن به صورت فیزیکی از جایی به جایی دیگر منتقل شده است. یک مثال عالی از این حالت توکن‌های غیرقابل‌معاوضه یا همان NFTها هستند. چون این دارایی‌ها خاص و یگانه‌ هستند، تغییر مالکیت در آن‌ها باید به صورت دستی اعمال شود. این توکن‌ها دارایی ارزش معنوی و هنری هستند می‌توان آن‌ها را شبیه به توکن‌های کاربردی دانست با این تفاوت که کسی ملزم به ارائه خدماتی نمی‌شود.

یکی دیگر از تفاوت‌های انواع توکن ها و کوین‌ها می‌توان به چیزی که آن‌ها ارائه می‌کنند مربوط دانست. در حالی که کوین‌ها در حقیقت نسخه‌های دیجیتالی پول هستند، توکن‌ها می‌توانند انواع اسناد یا دارایی‌ها باشند. همانطور که اشاره شد، می‌توان انواع توکن‌ها را با کوین‌ها معاوضه کرد اما ممکن است یک توکن ارزش بسیار بیشتری (مثل سهام یک شرکت) داشته باشد. نکته حائز اهمیت این است که توکن‌ها به دلیل محدود‌یت‌های موجود ممکن است نقدشوندگی یک کوین را نداشته باشند.

نکته جالب دیگر در مورد کوین‌ها و توکن‌ها، سهل بودن فرایند ساخت یک توکن نسبت به کوین‌ها است. برخی از شبکه‌ها مانند اتریوم تمپلیت‌های آماده‌ای را در اختیار توسعه دهندگان قرار می‌دهند که با استفاده از آن هر فرد می‌تواند توکن مختص خود را بسازد و آن را ترید کند. همین موضوع موجب می‌شود که افرادی که دانش تکنیکال بالایی ندارند می‌توانند تبدیل به مارکت میکر شوند. در صرافی‌های غیرمتمرکزی مثل یونی سواپ می‌تواند تعداد زیادی از این توکن‌ها را مشاهده کنید.

جمع‌بندی

همانطور که اشاره شد، تفاوت فاحشی بین توکن و کوین وجود ندارد و اصلی‌ترین تفاوت به مفهوم و نوع کارکرد آن‌ها بستگی دارد که به طور کامل به آن‌ها اشاره کردیم. اگر بخواهیم در یک‌کلام در مورد توکن‌ها و کوین‌ها حرف بزنیم باید گفت که یک توکن نشان‌دهنده‌ این است که شما چه دارایی در اختیار دارید در حالی که یک کوین بیانگر این است که شما قابلیت خرید و یا در اختیار گرفتن مالکیت چه چیزی را دارید. در نهایت برای جمع‌بندی باید گفت که توکن‌ها بلاکچین اختصاصی خود را ندارند و این در حالی است که کوین‌ها عملکردی شبیه به ارزهای فیزیکی دارند و روی بلاکچین اختصاصی خود اجرا می‌شوند.